από την Αντιγόνη
Θα σας παρουσιάσω το βιβλίο Ουρανοκαμώματα.
Ο συγγραφέας του, Μερκούριος Αυτζής σπούδασε παιδαγωγικά, θέατρο και έχει βραβευτεί τρεις φορές. Στην πρώτη ιστορία του βιβλίου «Το Χαλαζάκι και η χαρά του», ένα Χαλαζάκι ζούσε στη Συννεφοπολιτεία και ονειρευόταν να γνωρίσει τον κόσμο και τα ζώα. Όμως, η γιαγιά του η Συννεφιά δεν τον άφηνε γιατί έπρεπε να μεγαλώσει πρώτα. Στα γενέθλιά του, το Χαλαζάκι πήρε την ευχή της γιαγιάς του και μπορούσε πια να ταξιδέψει παντού. Πήγε να συναντήσει τα πουλιά, αλλά εκείνα πέταξαν μακριά και κρύφτηκαν, όπως και όλα τα άλλα ζώα. Όπου πήγαινε, μόνο ζημιές έκανε. Έτσι, άρχισε να κλαίει μέχρι που έλιωσε και χάθηκε μέσα στη γη προσφέροντας τη δροσιά του.
Η δεύτερη ιστορία «Ο Χιονούλης του δάσους» μιλάει για το Χιονούλη, που όταν μεγάλωσε έφυγε για τη μεγάλη πολιτεία, όπως ονειρευόταν. Όμως, εκεί ήταν όλα μαύρα από το καυσαέριο, οι άνθρωποι φώναζαν και βιάζονταν και τα σκουπίδια μύριζαν άσχημα. Ο Χιονούλης φώναξε τον Άνεμο για να μπορέσει να γυρίσει πίσω στους αγαπημένους του, γιατί κατάλαβε ότι την ευτυχία μόνο κοντά τους μπορούσε να τη βρει.
Η τρίτη ιστορία είναι «Η Στάση των Βροχοσταλίδων». Σ' αυτήν την ιστορία οι Βροχοσταλίδες θύμωσαν γιατί οι άνθρωποι μόλυναν το περιβάλλον. Γι' αυτό κήρυξαν στάση και καμία σταγόνα νερού δεν έπεφτε στη γη. Τα παιδιά ανέλαβαν δράση και προσπάθησαν να αλλάξουν τον κόσμο και να προστατέψουν το περιβάλλον. Δεν υπήρχαν πια σκουπίδια στους δρόμους, όλοι βγήκαν στις πλαγιές να φυτέψουν δέντρα και η μόλυνση του περιβάλλοντος σταμάτησε. Έτσι, οι Βροχοσταλίδες σταμάτησαν τη στάση, με την ελπίδα για μια καινούργια ζωή.
Ο συγγραφέας του, Μερκούριος Αυτζής σπούδασε παιδαγωγικά, θέατρο και έχει βραβευτεί τρεις φορές. Στην πρώτη ιστορία του βιβλίου «Το Χαλαζάκι και η χαρά του», ένα Χαλαζάκι ζούσε στη Συννεφοπολιτεία και ονειρευόταν να γνωρίσει τον κόσμο και τα ζώα. Όμως, η γιαγιά του η Συννεφιά δεν τον άφηνε γιατί έπρεπε να μεγαλώσει πρώτα. Στα γενέθλιά του, το Χαλαζάκι πήρε την ευχή της γιαγιάς του και μπορούσε πια να ταξιδέψει παντού. Πήγε να συναντήσει τα πουλιά, αλλά εκείνα πέταξαν μακριά και κρύφτηκαν, όπως και όλα τα άλλα ζώα. Όπου πήγαινε, μόνο ζημιές έκανε. Έτσι, άρχισε να κλαίει μέχρι που έλιωσε και χάθηκε μέσα στη γη προσφέροντας τη δροσιά του.
Η δεύτερη ιστορία «Ο Χιονούλης του δάσους» μιλάει για το Χιονούλη, που όταν μεγάλωσε έφυγε για τη μεγάλη πολιτεία, όπως ονειρευόταν. Όμως, εκεί ήταν όλα μαύρα από το καυσαέριο, οι άνθρωποι φώναζαν και βιάζονταν και τα σκουπίδια μύριζαν άσχημα. Ο Χιονούλης φώναξε τον Άνεμο για να μπορέσει να γυρίσει πίσω στους αγαπημένους του, γιατί κατάλαβε ότι την ευτυχία μόνο κοντά τους μπορούσε να τη βρει.
Η τρίτη ιστορία είναι «Η Στάση των Βροχοσταλίδων». Σ' αυτήν την ιστορία οι Βροχοσταλίδες θύμωσαν γιατί οι άνθρωποι μόλυναν το περιβάλλον. Γι' αυτό κήρυξαν στάση και καμία σταγόνα νερού δεν έπεφτε στη γη. Τα παιδιά ανέλαβαν δράση και προσπάθησαν να αλλάξουν τον κόσμο και να προστατέψουν το περιβάλλον. Δεν υπήρχαν πια σκουπίδια στους δρόμους, όλοι βγήκαν στις πλαγιές να φυτέψουν δέντρα και η μόλυνση του περιβάλλοντος σταμάτησε. Έτσι, οι Βροχοσταλίδες σταμάτησαν τη στάση, με την ελπίδα για μια καινούργια ζωή.
